Vanmorgen worden we wakker gemaakt door de wind die rond het huisje blaast. We kijken uit het raam en zien de golven tegen de kust aan spatten. We kijken uit het panorama-raampje aan de zijkant van het bed en zien dat vannacht de eerste sneeuw in Senja gevallen is; de bergtoppen zijn bedekt met een laagje poedersuiker.

Laten we maar eens beginnen met een stevig ontbijt, want we hebben een intensieve dag voor de boeg. We hebben lekker brood gekocht wat we even in de oven willen opwarmen en er hoort natuurlijk ook een lekker eitje bij. Maar helaas, geen beweging in het fornuis te krijgen. Hoe kan dit nu, gister hebben we de oven en kookplaat nog gebruikt; zouden we hem nu al gesloopt hebben? Nu zou het niet zo heel gek zijn als die het niet meer zou doen, want dat ding stamt nog uit de prehistorie; mooi groen is niet lelijk zullen we maar zeggen, inclusief geïntergreerde kookwekker.
Gelukkig hebben we een waterkoker, dan de eieren daar maar in en het brood eten we dan maar koud op.

Omdat het vandaag droog zou blijven, hebben we een wandeling in de planning staan. We moeten toch minstens één keer een berg op om van het uitzicht te genieten als je hier bent. We hebben één iconische berg hier op Senja en dat is de Segla, het hoogtepunt van het eiland met zijn smalle, steile bergtop en zijn verticale afgrond naar het fjord. Maar voor het mooiste uitzicht op de Segla, moet je toch echt de berg ernaast, de 556 meter hoge Hesten beklimmen. Het voordeel is ook nog eens dat deze klim makkelijker en minder steil is. Laten we dat doen!

We kleden ons goed aan en gaan aan de klim beginnen. Het eerste stuk is wat steiler en al snel moeten we over houten planken, omdat de grond eronder te drassig is om op te lopen. Even later laten we ook de berkenbomen achter ons en moeten we goed kijken waar we onze voeten neerzetten, want het pad bestaat nu hoofdzakelijk uit keien. Ik ben op nog geen derde en ben er alweer klaar mee, mijn benen krijg ik bijna niet meer opgetild, maar we zetten door, ik zal die top halen!

Eindelijk na veel ploeteren (van mijn kant dan) staan we op de top van de Hesten. We kijken rondom ons en zien.....helemaal niets! Inmiddels zijn de wolken op komen zetten en zien geen hand voor ogen, weg mooi uitzicht. En tot overmaat van ramp gaat het ook nog licht sneeuwen. Maar niet getreurd, na tien minuten is de bui voorbij en zien we weer blauwe lucht aankomen en hebben we toch nog het uitzicht waar we zo op gehoopt hadden.

Dave loopt het allerlaatste, steile en ongemakkelijke stukje naar de top en maakt daar nog wat foto's. Na een half uurtje komt er weer een flinke sneeuwbui aan, nu met grote vlokken. We wachten tot de bui overgetrokken is en gaan daarna aan de afdaling beginnen.

We komen weer heelhuids beneden en stappen in de auto voor de terugweg. Noren zijn trouwens gek op tunnels; in de 35 kilometer die we gereden hebben, moeten we door acht tunnels. En soms zijn die kilometers lang!

Als we thuis zijn, sporen we Georg op om te zeggen dat ons fornuis het heeft begeven. Och, hij was gister vergeten te vertellen dat er een beveiliging op zit..........


Het weer: veel wind bij Kråkeslottet, droog en rustig weer tijdens de wandeling met af en toe een sneeuwbui. 's Avonds een harde wind en regen.

Overnachten: Tårnet Kråkeslottet Bøvær