Laatste dag in Tromsø
Aan al het goede komt een einde en helaas is dat moment ook voor onze vakantie aangebroken.......
Vanmorgen slapen we uit, we zetten geen wekker, want we kunnen tot elf uur ontbijten. Maar zoals het alle dagen al gaat, zijn we ook nu vroeg wakker. Maar goed, we hoeven nog steeds niet op te
schieten.
De rest van de dag houden we het rustig, we zoeken wat foto's uit, lopen nog een klein rondje door Tromsø en drinken nog een bak koffie met wat lekkers erbij. We zorgen dat de koffers weer start
klaar staan voor morgenochtend, want het is snel ontbijten en dan weer met de bus richting het vliegveld. Gelukkig hebben we nu wat langer de tijd om over te stappen, anderhalf uur, en is al dat
gedoe met de koffers van de band halen nu niet meer nodig. Ingecheckt zijn we in ieder geval al. We zien wel weer hoe alles gaat verlopen.
We kunnen in ieder geval terug kijken op mooie vakantie; heerlijk rustig, prachtige uitzichten, bijzondere overnachtingen, aardige mensen, de goede weersomstandigheden op de goede plekken, mooie
herfstkleuren en zelfs sneeuw, iets wat we van te voren niet hadden kunnen bedenken. Wie weet komen we hier ooit nog eens terug.
Morgenavond zijn we weer thuis en gaat het normale leven weer beginnen. Maar goed, het kan niet altijd vakantie zijn.....
Een klein woord van dank aan onze lezers; ontzettend leuk dat jullie ons ook dit jaar weer gevolgd hebben, ook met de nodige reacties erbij! Van onze kant ook altijd leuk om te lezen en te kijken
wie er zo gek zijn om al die verhalen van ons te lezen. Misschien tot volgend jaar allemaal?
Het weer: bewolkt, ongeveer 3 graden, 's avonds regen
Overnachten: Clarion Connection Hotel Aurora Tromsø
P.s. Bij gebrek aan foto's van vandaag, zetten we er nog wat plaatjes van Barøy Fyr bij.
Terug naar Tromsø
Vandaag hebben we een flinke rit voor de boeg, we rijden in één keer door naar Tromsø, zodat we morgen daar nog een vrije dag hebben. Nu krijgen we toch steeds meer het besef dat het einde van de
vakantie toch wel heel erg snel dichterbij komt....
We hebben weer heerlijk geslapen na zo'n avond in de vrieskou, gelukkig zijn de dekbedden hierop berekend, overal waar we tot nu toe geweest zijn, hebben ze heerlijke exemplaren die je het liefst
mee naar huis zou willen nemen.
We hebben we wekker gezet, want we willen vroeg vertrekken en zitten dan ook om 09.15 uur al in de auto.
Het eerste stuk is nog mooi rijden, maar als snel verandert het landschap; de bergen lijken hier minder ruig en we rijden er ook niet meer zo vlak langs. Het blijft zeker mooi, maar anders. Wat wel
opvalt, is hoe meer we het binnenland inrijden, hoe meer sneeuw er nog ligt; af en toe nog een flinke laag. Gelukkig zijn de wegen heel goed schoon en is er prima te rijden, heel anders dan op de
heenweg.
Opeens herkennen we een fotostop van de heenweg, de bergen waar we anderhalve week geleden uitzicht op hadden, zien er nu heel anders uit zo met een dikke laag sneeuw. We stoppen opnieuw en
proberen nog een keer dezelfde foto's te maken. We zijn benieuwd als we ze naast elkaar leggen.
Halverwege de middag komen we aan in Tromsø en wat is het hier druk!! Dit zijn we overduidelijk niet meer gewend. Maar goed, er liggen ook weer twee schepen van de Hurtigruten, dus dan weet je het
wel.....
Overnachten doen we in hetzelfde hotel als op de heenweg, dat is ons goed bevallen. We worden waarschijnlijk ook al als vaste klant gezien, want we krijgen deze keer een veel grotere kamer.
De auto die leveren we ook maar gelijk in, dat scheelt weer een parkeerplek zoeken, want bij het hotel is alles vol. Eigenlijk stond dat op de planning voor morgenochtend, maar op deze manier
kunnen we uitslapen.
De rest van de avond doen we niet veel meer, de koffers weer een beetje reorganiseren, het verhaal schrijven en daar houdt het wel mee op voor vandaag. We hoeven in ieder geval niet bang te zijn
dat we vanavond weer buiten zullen staan voor het Noorderlicht; het is bewolkt. Misschien heb ik nu eindelijk eens tijd om mijn boek verder te lezen.....?
Het weer: temperatuur tussen -1 en 3 graden, bewolkt, maar droog
Overnachten: Clarion Connection Hotel Aurora Tromsø
Barøya
Helemaal verkleumd door de kou zijn we gister in bed gestapt na een hele avond buiten geweest te zijn. Met een extra dekentje op het voeteneind hebben we, tegen onze verwachtingen in, prima
geslapen in ons antieke bed.
Rond een uur of acht zijn we wakker en kijken ons eiland rond, het heeft flink gevroren vannacht en het is het windstil, we hebben een blauwe lucht en het zonnetje komt net achter de berg vandaan,
tijd voor actie. We kleden ons dik aan en gaan eerst naar buiten voor een rondje foto's maken, het licht is nu mooi en ontbijten kunnen we later ook nog wel.
In de tussentijd hebben we contact met Bjørnar, wij hebben met hem afgesproken dat hij zou laten weten hoe het morgen met de wind gesteld zou zijn en of we nog kunnen blijven of dat we vandaag al
weg moeten. Hoe ontzettend balen wij het ook vinden, we hebben zelf al besloten dat we vandaag van het eiland af gaan. Bjørnar bevestigt wat we al dachten.....de wind gooit morgen roet in het eten
en ook hem lijkt het beter om vandaag terug te varen. We spreken af dat hij ons vanmiddag om vier uur weer ophaalt.
Na het ontbijt gaan we eerst eens de binnenkant van het huis op de gevoelige plaat vastleggen. Het is echt een ontdekkingsreis, twee verdiepingen en een kelder, met heel veel deurtjes en kamertjes,
achter ieder deurtje vind je wel iets bijzonders. In de kelder lijkt het helemaal of de tijd stil gestaan heeft....
We gaan daarna richting boothuis, daar even opruimen van gisteravond. En ineens hoor ik gefluit....huh, waar komt dat nou vandaan? Niet veel later zien we twee honden rennen en zien we iemand met
een geweer. Nou, lekker dan, en wij maar denken dat we op een onbewoond eiland zaten! Maar goed dat het geen 30 graden is en wij hier in ons blootje rondlopen. De man heeft ons ook in de gaten en
komt de heuvel afgelopen. We maken een praatje, hij is hier net met zijn bootje aangekomen, doet een rondje over het eiland en hoopt een paar fazanten af te kunnen schieten en gaat dan door naar
een ander eiland. Maar wat een enthousiaste honden heeft hij bij zich, ze rennen en vliegen het hele eiland over!
We lopen nog een heuveltje op vlakbij het huis; Bjørnar heeft er een route uitgezet met lichtgevend tape. Eigenlijk is het de bedoeling dat je die 's avonds loopt met je hoofdlampje op, maar wij
hadden het te druk met het Noorderlicht. Nu dus maar een stukje lopen. Bovenop de heuvel staat een vervallen houten huisje, de Duitsers hadden daar in de Tweede Wereldoorlog een afluisterstation
voor onderzeeërs. We genieten uitgebreid van het uitzicht en zitten nog lekker even in de zon voordat we moeten vertrekken.
We zijn inmiddels weer reisklaar en merken dat de wind nu al aan gaat trekken. Net als we met onze spullen richting boothuis willen vertrekken, komt Bjørnar met zijn hond Arak ons tegemoet. Hij
inspecteert het huis, doet alles weer op slot en we gaan naar zijn boot.
We hijsen ons weer in onze maanpakken en gaan aan boord; de eerste tien minuten is het nu af en toe al aardig hobbelen op zee. We hebben een goede keuze gemaakt door nu te vertrekken.......
We nemen afscheid van Bjørnar en nu komt het volgende obstakel; we moeten nog een slaapplek voor vannacht vinden. Het liefst eentje in de buurt, want in het donker rijden zien we hier niet zitten.
Gelukkig is er een hotel op nog geen vijftig meter afstand van waar we geparkeerd staan. Ze hebben nog een kamer vrij; we brengen onze spullen op de kamer en gaan gelijk een hapje eten in het
restaurant.
Na het eten pakken we lekker een warme douche, heerlijk, wat was dan dan behelpen zonder stromend water! In de loop van de avond lopen we nog even naar buiten, we hebben nog steeds een heldere
lucht, dus wie weet. En jawel hoor, we staan alweer snel te blauwbekken van de kou, maar wat een spektakel weer in de lucht vanavond......
Het weer: afgelopen nacht flink gevroren, overdag zon en ongeveer 2 graden.
Overnachten: Lødingen Brygge Lødingen
Barøy Fyr
Vandaag vertrekken we weer naar een nieuw onderkomen.....en wat voor één!!!
Na het ontbijt is het weer tijd om de koffers in de auto te laden, want we gaan naar Lødingen. We hebben daar om twee uur afgesproken met Bjørnar, bij het benzinestation, dat is het eerste wat we
tegenkomen als we Lødingen inrijden, dus dat moet goed komen. We moeten hem even bellen als we er zijn.
We rijden ruim op tijd weg, er zullen onderweg nog wel een aantal stops komen, maar daar zijn we op berekend. Twintig kilometer voor Lødingen komen we nog bij een hele mooie plek, waar we wel even
bezig zijn met onze fototoestellen. Daarna volgt er nog een kleine opstopping vanwege wegwerkzaamheden, nou ja, in dit geval waren het meer bermwerkzaamheden, waardoor we uiteindelijk twintig
minuten later dan de afgesproken tijd bij de benzinepomp aankomen.
Daar staat Bjørnar al op ons te wachten en hij rijdt ons voor naar Gunnars Fiskelykke, daar kunnen we de auto parkeren en gaan we per boot verder. De komende twee nachten slapen we op Barøya, een
onbewoond eiland op een half uur varen van Lødingen. Er staat daar een oud vuurtorenhuisje uit het jaar 1903 waar we onszelf zullen moeten vermaken.
Binnen bij het bedrijf van Gunnar, hij organiseert vis-excursies, worden we eerst in een pak gehesen dat we aan moeten tegen de kou. We lijken ondertussen wel een stelletje Michelin-mannetjes zo
dik zijn we aangekleed. En daaroverheen moet nog een reddingsvest, we krijgen dikke handschoenen en een hoofdlampje, want we zullen vanavond geen hand voor ogen zien. En zo waggelen we naar de
boot, lekker soepel!
Er is alleen één probleem, zaterdag, de dag dat we hier weer opgehaald worden, geven ze heel veel wind op. En aangezien ze dan niet met ons de zee op willen moeten we een keuze maken; of we gaan
morgen al terug naar het vaste land of we moeten een dag langer blijven en pikken ons zondag op, mits het weer dan wel goed is. Pfffff.....hier moeten we even over nadenken......
Als we eenmaal op het eiland zijn, komen we eerst het boothuis tegen. Een grote schuur met van alles en nog wat erin, je kunt het zo gek niet bedenken. Er staan banken buiten, je kan er een vuurtje
stoken, er is hout genoeg en de rendiervellen liggen al klaar om je kont lekker warm te houden.
En dan het vuurtorenhuis zelf.....man, man, man, wat een plek! Het is een kruising tussen een museum en urbex. Het wordt primitief in ieder geval, zonder warm water, maar wat een uitzicht krijgen
we er voor terug. We krijgen van Bjørnar een rondleiding en hij legt het één en ander uit over wat we wel en niet moeten doen. Vooral de wc's zijn interessant, er zijn er drie; één speciaal voor
mannen, één speciaal voor vrouwen, maar daar mag je dan weer niet poepen en één wc waar je alles op mag, maar die ook een speciale behandeling nodig heeft; daar wordt alles verbrand wat je erop
doet. Wij noemen hem maar voor het gemak het crematorium......
En dan vertrekt Bjørnar en zijn we helemaal alleen op een eiland van 6 bij 2 kilometer. We installeren ons, zoeken in een van de vele kamers wat beddengoed, bakken de broodjes af in de oven (alweer
oud en groen, de oven heb ik het over) en proberen wat hamburgers te bakken, wat wonderbaarlijk goed lukt.
Dan gaan we terug naar het boothuis om daar een fikkie te stoken. We pakken er een rendiervel bij en installeren ons bij het vuur. Boven ons staan honderden sterren aan de heldere hemel, we zien de
melkweg zelfs. En dan opeens verschijnt daar het Noorderlicht aan de hemel.....
Het weer: 5 graden, bewolkt en zonnig, 's avonds helder en ijskoud
Overnachten: Barøy Fyr
Henningsvær
Het is hondenweer geweest vannacht, de regen kletterde tegen het slaapkamerraam en de wind was ook flink aanwezig. Bij het opstaan is het nog niet veel beter; rustig aan doen dan maar, we hebben
alle tijd en het weer zou beter gaan worden in de loop van de dag.
Iemand heeft ons een tip gegeven over een mooie kustroute, de Fv815. Aangezien die hier een kilometer of tien vandaan begint en we verder niets speciaals meer op de planning hebben staan, besluiten
we om die te gaan rijden. Vrijwel aan het eind van de route, op een ander eiland, ligt Henningsvær, een vissersplaatsje. We denken dat het ook daar aardig toeristisch is, maar we gaan het toch nog
een keer proberen....
De route die we rijden is inderdaad prachtig. Het is geen lange route, ongeveer 40 minuten rijden, maar met de nodige stops onderweg voor de mooie uitzichten, zijn we wel een tijdje zoet.
Net na de middag komen we aan in Henningsvær. Ook de weg naar het dorp is er weer eentje voor in de boeken, wat een mooie uitzichten hebben we weer. Het is een smalle weg met de nodige plaatsen
waar je elkaar kunt passeren en we vinden het opvallend rustig. Ook op het parkeerterrein is het stil. Nu is het dorp niet zo bekend als Reine of Svolvær, maar toch. Zouden we dan toch nog in een
dorpje terecht komen wat niet overspoeld wordt door toeristen?
Eigenlijk komen we maar voor één doel naar dit dorp en dat is het voetbalveld, het meest noordelijk gelegen voetbalveld van de wereld. Het ligt te midden op een rotspartij op een uithoek van het
plaatsje, omgeven door heel veel water. Eerst zoeken we op het verkeerde eiland, maar gelukkig is er een brug naar het volgende eiland. En ja hoor, daar ligt het voetbalveld. Er lopen niet veel
mensen rond en als we twintig minuten wachten staan we alleen op het veld. De ballenjongens zullen hier vast zwemvesten dragen en het kost de ploeg waarschijnlijk ook een hoop ballen telkens als de
bal buiten het veld gespeeld wordt.
Het schijnt dat de club trouwens helemaal geen eerste elftal heeft, alleen de jeugd traint er zo af en toe.
We kijken nog wat rond, nemen een bak koffie met wat lekkers erbij en gaan weer richting de auto.
Op de terugweg doen we nog wat boodschappen, want de komende dagen zullen we geen supermarkt meer zien. We hebben intussen contact gehad met Bjørnar, die ons instructies geeft en ons morgen naar
ons nieuwe onderkomen zal brengen.......
Het weer: ongeveer 7 graden, 's morgens heel veel wind en op een buitje na heel de middag droog
Overnachten: Solsiden Brygge Ballstad
Ballstad
Vandaag blijven we wat dichter bij huis en gaan we op ontdekking rondom Ballstad. We kunnen een flinke berg beklimmen, waar we vanuit ons huisje tegenaan kijken. Als je halverwege de berg bent, heb
je al een mooi uitzicht over Ballstad, tenminste als we de foto's moeten geloven. Maar zoals bij veel beklimmingen, de afstand is het niet, dat is vaak maar een kilometer of twee, zelfs nog minder,
maar het venijn zit hem in de hoogte die je moet overbruggen. Het schijnt een redelijk makkelijke tocht te zijn, maar dat willen we graag met eigen ogen bekijken en daarom rijden we naar het
beginpunt.
We parkeren de auto en gaan eens kijken hoe het wandelpad erbij ligt. De eerste meters zijn over gravel, dat is prima te doen, maar als snel wordt het pad modderiger en liggen er stenen. En als ik
zo eens omhoog kijk, dan weet ik al één ding zeker, hier ga ik niet omhoog! Richting de top is het mega steil en loopt er een smal paadje pal langs de afgrond, nou, mij niet gezien.
We lopen nog een stuk omhoog en ik zie daar een mooi vlak stuk waar ik blijf zitten, hier kan ik ook prima een foto maken van Ballstad. Dave besluit nog een stukje verder omhoog te gaan naar een
plateau halverwege de berg op 270 meter, om vanuit daar een mooi overzicht over het dorp te hebben.
Het is koud zo op de berg, er staat een kille wind, mutsen en handschoenen zijn geen overbodige luxe, en het snot loopt zo je neus uit. Wat een verschil met gister.
Na een poosje gaan we weer terug naar ons huisje om de verdere plannen voor vandaag te bespreken. Er is nog een wandeling hier in de buurt, langs verschillende meertjes en dan naar Kyllingdalen. 5
Kilometer lang en maar 60 meter stijgen en dus ook weer dalen, lijkt ons prima te doen. We pakken onze spullen weer en springen in de auto en rijden naar het startpunt.
De wandeling is in het begin een beetje saai, maar wordt al snel stukken beter. We lopen over een paadje door het bos, met aan één kant een meer, maar daar zien we niet veel van, want de bomen
staan te dicht op elkaar en er liggen overal enorme keien. Wel zien we heel veel paddenstoelen, veel rood met witte stippen, soms wel twintig bij elkaar. Onderweg komen we een vrouw tegen die
paddenstoelen aan het zoeken is, ze heeft een zakje bij zich en daar zitten een paar enorme exemplaren tussen. Misschien is het de gezonde Noorse boslucht wel waarom ze hier zo goed
groeien....
We zijn op de helft van de wandeling als we Kyllingdalen voor ons op zien doemen. We komen aan in een mooi groen dal, uitzicht op het meer en een hoge berg met sneeuw op de achtergrond, het is weer
een plaatje om te zien. We gaan op het gemak een poosje zitten in de schuilhut die hier staat voordat we aan de terugtocht beginnen.
De weg terug is weer van een heel ander kaliber, zo lieflijk als we de wandeling begonnen zijn, is het nu niet meer. We klimmen een stuk omhoog door drassig gras en smalle modderpaadjes en hier en
daar een kei waar we overheen moeten klimmen. Vlak voordat we het rondje erop hebben zitten zien we een berg(je) voor ons opdoemen waar we naar boven moeten klauteren. Eenmaal boven hebben we een
prachtig uitzicht over het meer en kunnen we terug lopen via een grotendeels normaal pad naar de auto. Al met al was het weer een schitterende wandeling. En jullie kunnen het zo onderhand wel
raden....bij de auto aangekomen begint het weer te regenen.....
Het weer: droog, koude, harde wind, een graad of 5, 's avonds regen
Overnachten: Solsiden Brygge Ballstad
Haukland Beach
We worden wakker, kijken naar buiten wat het weer vandaag doet, en zien een blauwe lucht met een zonnetje! En wat doe je op een dag dat de zon schijnt? Juist ja, dan ga je naar het strand. Laten we
onszelf dat als doel stellen vandaag.
Na het ontbijt pakken we onze spullen en maken ons op voor een wandeling van ongeveer negen kilometer. We gaan van Haukland Beach naar Uttakleiv lopen en weer terug over dezelfde weg. De wandeling
gaat over een oude weg die om de berg heen loopt, tegenwoordig is er een tunnel aangelegd waar de auto's doorheen kunnen rijden. Je kan ook een rondje lopen, maar dan moet je over de berg heen. Dat
is niet ons plan voor vandaag; we hebben foto's gezien van het pad wat je dan moet lopen en dat gaat wel heel dicht langs de rand van de berg en is vrij smal. Ook de regen die de afgelopen dagen
gevallen is, maakt het lopen er waarschijnlijk niet gemakkelijker op. Dan dezelfde weg maar lekker terug.
Als we aankomen bij Haukland Beach is het nog lekker rustig. We betalen netjes parkeergeld en zoeken het beginpunt. Het is een makkelijke wandeling, we hoeven niet te stijgen en te dalen, alles
loopt lekker vlak. Het is heerlijk wandelen zo in het zonnetje en langs de zee. Na de nodige stops onderweg komen we aan in Uttakleiv, een dorp waar maar 22 mensen schijnen te wonen.
Ook hier ligt een strand, één van de mooiste van Noorwegen. We lopen er wat rond, het ligt er zeker fraai bij, maar we verkiezen toch Haukland Beach boven dit strand. Het is wel een vreemde
gewaarwording; blauw/groen water (als de zon erop schijnt tenminste), een wit zandstrand, groene bergen en dan ineens daarboven nog een bergtop met sneeuw erop.....
We gaan weer aan de terugweg beginnen. Onderweg is het toch ook wel mooi zo langs de kust. Enorme keien waar de zee genadeloos tegenaan beukt, een fraai uitzicht en een lekker zonnetje (jawel nog
steeds), wat wil een mens nog meer. Weer aangekomen op Haukland Beach zoeken we een bankje op en gaan nog lekker van het warme zonnetje genieten nu het nog kan.....
Het weer: Veel zon, vrijwel onbewolkt aan de kust, zo'n 2-7 graden. 's Avonds weer lichte regen.
Overnachten: Solsiden Brygge Ballstad
Naar Reine en Å
De komende dagen kunnen we rustig aan doen, we blijven vijf nachten in Ballstad, dus we hebben alle tijd om de omgeving hier te verkennen. Na lekker te hebben uitgeslapen, gaan we richting ontbijt.
Heel apart hier, we hebben een huisje met een compleet ingerichte keuken en toch zit het ontbijt bij de prijs inbegrepen. Prima hoor, nu hoeven we tenminste zelf geen inkopen daarvoor te doen. Maar
ontbijt maken kunnen die Noren als de beste, dat is al verschillende keren gebleken!
We kijken het weer even aan, het is droog op dit moment, en besluiten de auto te pakken en richting Reine en Å te rijden. Maar jullie kunnen het onderhand wel raden.....zodra we de deuren van de
auto dichtslaan, begint het weer te regenen. Gelukkig is het niet zo'n grijze soeplucht als gister, nu kunnen we tenminste wat van de omgeving zien. En wat we zien is werkelijk prachtig!
Inmiddels is het alweer wat droger aan het worden en is de eerste fotostop al snel gemaakt. En na een paar honderd meter nog een stop. En vlak daarna nog maar eentje..... Na iedere bocht zien we
weer een fenomenaal uitzicht, het houdt maar niet op.
We merken al snel dat we in de buurt van Reine komen, het wordt allemaal wat drukker op de weg.
Reine is een klein vissersplaatsje en schijnt "de mooiste plek ter wereld" te zijn. Het plaatsje is vooral bekend om zijn ligging en rode rorbuer, traditionele vissershutten, die tegenwoordig
omgebouwd zijn tot accommodaties voor toeristen.
Toegegeven, het plaatsje zelf ligt er inderdaad mooi bij, maar we zien alleen maar toeristen rondlopen, tot een paar kilometer buiten Reine toe. Tsja, er is ook geen parkeerplaats meer te vinden en
de auto's staan onderhand driedubbel langs de kant van de weg. We kunnen ons hier levendig indenken hoe het er hier 's zomers uit moet zien, file rijden op de smalle weggetjes en dan is de drukte
waarschijnlijk helemaal niet te overzien. We kijken elkaar aan en komen tot één conclusie: snel wegrijden hier!
Nog een kilometer of tien verder ligt het einde van de wereld, in ons geval van de Lofoten, het plaatsje Å. Hier houdt letterlijk de weg op. Å is het best bewaarde vissersplaatsje van heel Noord
Noorwegen, het dateert uit de vroege jaren 1800. We parkeren de auto; er is genoeg plek op deze enorme parkeerplaats, geeft wel aan hoe druk het hier in de zomer is. En ja hoor, het is weer zover,
we stappen de auto uit en het begint weer te regenen. Maar we willen het dorp toch wel zien, dus even op onze tanden bijten en doorzetten.
Na een kort stukje lopen komen we in het dorp aan. Het blijkt één groot openluchtmuseum te zijn en het is overspoelt met mensen met rode jassen met neongele capuchons. Wat is hier nou weer aan de
hand? Al snel hebben we in de gaten wat er gaande is. In Reine hebben we een boot van de Hurtigruten zien liggen en al die mensen komen met de bus naar hier voor een excursie in Å.
Omdat het nog steeds met bakken uit de hemel komt, besluiten we het plaatselijke café eerst maar in te duiken voor een bak koffie met wat lekkers erbij. Met veel ellebogenwerk vinden we een plekje,
ook daar is het Hurtigrutenvolk toegeslagen.
We houden het ook hier snel voor gezien, we maken nog een sanitaire stop en gaan weer richting de auto.
Nu nog even flink boodschappen inslaan voor de komende dagen. Nu zit er hier in de buurt echt een mega grote supermarkt en daar rijden we toch langs op de terugweg, dus hamsteren. Maar ook hier
gaat het niet zoals we in gedachten hadden. Grote supermarkt dicht op zondag en er is (in dezelfde supermarkt) een soort klein nood supermarktje open, alleen voor de noodzakelijke dingen. Morgen
dan maar een nieuwe poging.......
Het weer: regen met droge periodes, rond de 1-3 graden
Overnachten: Solsiden Brygge Ballstad