Na een rustige avond liggen we al bijtijds onder de wol. Vanavond geen startrail, Melkweg of Noorderlicht. In plaats van dat alles hebben we gewoon een avondje ordinaire regen en het valt met bakken uit de hemel. Heerlijk slapen met het getik van de regen op de dakramen en het gebulder van de rivier op de achtergrond…..

Als we vanmorgen opstaan, regent het nog steeds flink, maar eer dat we gegeten hebben, klaart het weer op en schijnt het zonnetje af en toe. We kijken het even aan en maken op het laatste moment een keuze wat we gaan doen vandaag. Gister viel het uiteindelijk ook mee, dus laten we daar vandaag ook maar op hopen.

We gaan vandaag een rondje met de auto rijden. Wandelen hoeven we op dit moment niet te doen, want alle paden zijn zompig en voor je het weet sta je ergens tot je nek toe in de blubber. We beginnen het rondje bij Lochailort, gaan daar de A861 op en rijden die helemaal uit tot we de grote weg weer oprijden bij Kinlocheil. Er zit zelfs nog een verrassing in de tocht, een heuse kasteelruïne, en het ligt nog op een eilandje ook!

Het eerste gedeelte van de weg gaat langs Loch Ailort en we hebben mooie uitzichten over het meer. Helaas zijn de parkeerplaatsen heel spaarzaam op de route, zomaar ergens stoppen voor een foto zit er eigenlijk niet in. Even later rijden zijn we weer omringd door hoge bergen en ja hoor, daar hebben we een plekje waar we de auto even aan de kant kunnen zetten. We zien de donkere lucht al aankomen en we zijn de auto nog niet uitgestapt of het begint te regenen. Maar de Schotten hebben een mooi gezegde, wat heel de dag van toepassing is geweest voor ons: als het weer slecht is, wacht je vijf minuten, en zo is het. We hebben dus letterlijk vier seizoenen in een dag gezien vandaag.

Als snel wordt de weg weer een single-track road en het weggetje wat richting het kasteel gaat is nog smaller. Gelukkig is het heel stil op de route en hoeven we nauwelijks uit te wijken voor andere auto’s. Na tien minuten rijden houdt de weg op en komen we uit op een parkeerplaats. Voor ons doemt kasteel Tioram op.

De ruïne van kasteel Tioram ligt op een rotseiland (Eilean Tioram) waar Loch Moidart en de rivier de Shiel samenkomen. Het kasteel is gebouwd in het midden van de 13^e eeuw en uitgebreid in de 14^e eeuw. Het heeft de reputatie als ondoordringbaar bolwerk, dit komt door het ontwerp, de constructie en de locatie.
Het eiland is alleen bij laag water bereikbaar, het kasteel zelf is afgesloten. Als we er zijn, kunnen we nog net het eilandje op, maar het zal niet lang meer duren voordat het weer omringd is met water.

De rit gaat verder door de bossen. Ze zien er prachtig uit met de herfstkleuren. We missen alleen nog een hert met een groot gewei. (we hebben ze wel horen burlen) Doe maar niet trouwens, we hebben vorige week al verschillende herten dood langs de weg zien liggen, er is er zelfs eentje overgestoken een auto voor ons. Je moet er niet aan denken dat je zo’n beest op je motorkap krijgt.

We maken nog een tussenstop bij het enige dorp van enige betekenis onderweg, Stontian. We drinken er wat in het plaatselijke café (nog steeds geen tea-room met koffie-walnoot taart), maken gebruik van het toilet en gaan weer, zo gezellig is dit dorp niet.

We komen weer op bekend terrein en in de bewoonde wereld, de Ben Nevis komt in beeld. Maar wat zien we daar? Zien we het nou echt goed? Zijn het wolken of……? Er ligt gewoon sneeuw op de top!!! En ook de berg ernaast is bedekt met een laagje sneeuw. Al snel hangt de bewolking weer over de top van de berg en is de sneeuw niet meer te zien…….

Weer: regen, zon, wind, bewolking, koud, 9 graden.