We zijn vroeg naar bed gegaan gisteravond, want we hebben een flinke dag in de auto voor de boeg. De wekker staat op 07.30 uur en dat in de vakantie……je moet er wat voor over hebben.

De meeste toeristen die hier in de buurt zijn, rijden naar Glen Coe. Wij rijden vandaag een stukje door naar Glen Etive, het rustigere en naar het schijnt nog mooiere alternatief voor Glen Coe. Dat moeten we toch met eigen ogen gezien hebben.
Het is wel een uitdaging, het is een doodlopende weg van ongeveer 18 kilometer lang en het is ook nog eens een single track road, oftewel er is maar plaats op de weg voor één auto….

Leuke weetjes, familie van de auteur Ian Fleming had een lodge in de vallei en de vallei is ook achtergrond geweest voor de films Braveheart, Harry Potter and the Order of the Phoenix en Skyfall.

We zijn er klaar voor! We worden welkom geheten door twee bergen, de bewakers van Glen Etive, namelijk Buachaille Etive Mor en Buachaille Etive Beag. De Buachaille Etive Mor is een van de meest gefotografeerde bergen in Schotland; als je een kind vraagt om een berg te tekenen, dan ziet deze er zo uit, een perfecte pyramide.

Het eerste gedeelte van de weg, rijden we langs de rivier Etive. Het schijnt een walhalla te zijn voor wildwaterkajakkers, maar daar merken we nu niets van, er stroomt veel te weinig water door de rivier en je kan nu op je gemak met je kajak onder je arm door de rivierbedding lopen. We kunnen ons voorstellen dat het echt spectaculair moet zijn als het goed geregend heeft.
We komen langs verschillende kleine watervalletjes en langs de plek die gebruikt wordt in Skyfall, waar James Bond en M stoppen met de Aston Martin op weg naar Bond’s ouderlijk huis. Helaas hebben we geen idee waar dit geweest is, geen bordjes langs de weg of grote pijlen naar de exacte locatie, anders hadden we de boel graag in scene gezet.

De weg slingert verder en we rijden nu door een bos. We rijden langs Dalness Estate, een landhuis dat eigendom was van de familie van Ian Fleming, maar de boel is goed afgeschermd en echt dichtbij kunnen we niet komen. We komen zelfs nog langs het gehucht Gualachulain, een paar verdwaalde huisjes, meer is het niet. Je moet er toch niet aan denken om hier te wonen, mocht er een meter sneeuw vallen, ben je pas echt van de buitenwereld afgesloten.
Nog een klein stukje verder en we zijn aan het einde van de weg, een kleine parkeerplaats aan een groot meer, Loch Etive.

Loch Etive is 30 kilometer lang, 1,5 kilometer breed en 150 meter diep. Het meer staat in verbinding met de zee, al heb je het idee dat die kilometers weg is van hier. Oorspronkelijk liep de weg verder langs de rand van het meer en in 1840 was er zelfs een stoomboot die passagiers naar Oban bracht.

We moeten dezelfde weg weer terug rijden, maar ook dit is geen straf, de uitzichten zijn weer heel anders dan op de heenweg. Stiekem aan komen we ook meer auto’s tegen, steeds meer mensen weten deze vallei te vinden, maar van drukte is er nog lang geen sprake. We zijn benieuwd hoe lang deze vallei nog onontdekt blijft bij het grote publiek……

Weer: bewolkt, droog, winderig op sommige stukken en 14 graden